Joaquín José Santiago Barreiro Varela

Amigos de Terra de Montes honra a Joaquín Barreiro, Os Abrentes y el Beariz de fútbol

Joaquín Barreiro, Os Abrentes y el club de fútbol sala Beariz, profetas en su tierra

Amigos da Terra de Montes refuerza su unión

O vocalista dos Diplomáticos do Acordeón, Joaquín Barreiro, Os Abrentes e o Beariz Fútbol Sala, homenaxeados 2023 pola Asociación de Amigos Terra de Montes

Amigos da Terra de Montes rinde hoy tributo a Joaquín Barreiro y Os Abrentes

A Asociación de Amigos da Terra de Montes homenaxea este sábado, xunto á Os Abrentes de Cerdedo e ao Clube de Fútbol de Beariz, a Joaquín José Santiago Barreiro Varela (86), pola súa labor como difusor da cultura e música popular da zona como vocalista dos Diplomáticos do Acordeón, así como os seus anos ao servizo dos veciños e veciñas dende o funcionariado do Concello de Forcarei. O premiado comparte con FARO a súa reación a este recoñecemento.

–Agardaba recibir este recoñecemento?

–Abofé que non. Foi toda unha sorpresa. De feito, estiven de aniversario o 25 de xullo e este é o agasallo perfecto.

–Como se sinte ao ser un dos homenaxeados este sábado?

–Estou moi contento e moi agradecido. Sei que hai xente que me quere ben e que recoñece o meu amor por esta terra, que sempre levei e levarei no peito. Por iso vou, se non non iría (risas).

–Cónteme, cando comezou a cantar?

–Gustoume e fíxeno toda a vida, xa cando ía aos bailes coa que agora é a miña muller e nai dos meus catro fillos. Mais non comecei a facelo profesionalmente, por dicilo dalgún xeito, ata que formamos Os Diplomáticos. Algo que lle debo agradecer a Mercedes Peón, quen nos descubríu e veu potencial en nós. Foi ela quen nos levou ao Luar e nos deu ese empurrón que precisabamos arrancar.

–Ademais de cantar, toca algún instrumento?

–Toco a pandeireta e a filarmónica. De feito, una dato curioso é que cando fixen a mili no parque de artillería de A Coruña quedei segundo nun certame de filarmónica que se celebrara alí.

–Cambiaron moito as romarías dende que vostede era novo a agora?

–Dende logo, e se se me permite diría que antes o pasabamos moito mellor (risas). Non tiñamos tanta cousa como agora, non había orquestas nin espectáculos. Daquela eran as pandeiretas, os acordeóns e arrancarse a bailar e cantar.

–Ten algunha canción preferida?

–Cantaba moito Antonio Molina, Juan Pardo, Juanito Valderrama... pero sobre todo os cantos de antes, os que aprendín dos meus avós e bisavós. Eses eran os que tiña na boca a todas horas, na casa, no traballo ou cos amigos.

–Eses cantos populares foron a inspiración de moitas letras dos Diplomáticos. Como as escribían?

–Pois collíamos as cancións de antes, e engadíamoslle partes nosas. Algunhas delas teñen moita picaresca. Era algo do que desfrutabamos moito especialmente Avelino (Fírvida) e máis eu.

–Vostede tamén foi o precursor da Festa do Porquiño. Que nos conta sobre iso?

–Pois mira, comezou sendo un saldo de contas. Un amigo dérame unha neveira e a cambio eu dinlle dous leitóns. Ao final, cada ano xuntabamonos os últimos xoves de agosto para comelo e cousa colleu sona ata chegar a 80 ou 90 persoas chegadas de todas partes.

–Para rematar, que significa a Terra de Montes para vostede?

–É a miña casa. Por necesidade ou por pracer andiven moito polo mundo adiante, mais sempre levei isto no peito. Di o dito “o home é de onde nace e o boi de onde pace”.

Programa Alalá, da Televisión de Galicia, adicado ao grupo Os diplomáticos do acordeón.
Data de emisión: 4 de abril de 2006 na Televisión de Galicia

Hoxe estamos co grupo Os diplomáticos do acordeón, unha desas agrupacións marabillosas ás que paga a pena coñecer. Formado por oito homes, oito veteranos para os que a música, mais ca un entretemento, é case un xeito de entender a vida.

Todos pertencen á Terra de Montes, desde Soutelo ata Forcarei pasando por Cachafeiro, unha comarca famosa a principios do século vinte polos gradísimos gaiteiros que lle deron fama. Pero houbo outra época, a partir dos corenta, na que as gaitas deron paso ós acordeóns, anos nos que os salóns de baile se fixeron moi populares e nos que xa se bailan outros ritmos.

Neses salóns de baile “criáronse” varios membros dos Diplomáticos que, desde moi pequeniños, tiveron a obriga de aprender a tocar un instrumento para axudar na economía familiar. Entre eles os irmáns Alberte Fírvida, bisobriños do popular Avelino Cachafeiro, que chegaron a formar un orquestra completa que tocaba no salón de baile da familia, o “Changüí”.

Tamén Moncho aprendeu a tocar o acordeón porque seu pai era o dono do “Paraíso”, un salón de Forcarei que agora lle pertence a el. Un caso semellante é o de Paco Cachafeiro, tamén ligado ó mundo do acordeón e dos salóns de baile.

No Alalá desta semana coñecéremolos a eles e ó resto dos Diplomáticos: a Jesús, un reloxeiro xubilado que, ademais de dar clase, colecciona acordeóns, de feito, xa ten mais de 130 instrumentos; a Toño, un amante da música dos sesenta que desfruta tanto da guitarra eléctrica como do acordeón; e a Joaquín, o vocalista, que canta coa mesma paixón un bolero ca unha muiñeira.