Banda de música La Unión de Cerdedo

No ano 1947, en coincidencia coa desaparición da Banda de Cerdeira, un grupo de músicos veteranos comezou a sentirse incómodo na Banda de Cerdedo, dirixida por José Benito. As razóns desta disensión foron variadas, pero destacouse a deterioración da calidade musical debido á incorporación de novos membros e á redución do repertorio da banda a obras sinxelas.

Un intento de conciliación no Xulgado de Paz de Cerdedo en abril de 1947 non chegou a resolver as diferenzas, e a banda dividiuse definitivamente.

O grupo de músicos veteranos decidiu entón formar unha nova banda, coa dirección de Gerardo Lavandeira. Esta nova banda, legalmente coñecida como Banda La Unión de Cerdedo, pronto demostrou a súa calidade musical, grazas á experiencia e habilidade dos seus membros.

Ao longo dos anos, outros músicos uníronse á banda, ampliando o seu repertorio e mellorando a súa reputación. A rivalidade entre a Banda La Unión e a de José Benito permaneceu intensa, e competiron ferozmente polas actuacións nas festas locais. Non obstante, a Banda La Unión destacouse pola súa habilidade musical e pola súa capacidade para animar calquera festa.

A banda tamén contaba cunha academia propia, onde Gerardo Lavandeira ensinaba solfexo e os músicos veteranos ensinaban aos novos membros a tocar os seus instrumentos. A pesar de pequenos desacordos e anécdotas cómicas, o ambiente na Banda La Unión era xeralmente envidiable.

Con todo, a banda comezou a desintegrarse arredor de 1950 debido a pasamentos e emigracións. Algúns músicos, como Antonio Sueiro e "Mosquera", reuníronse de novo coa Banda de Cerdedo, agora baixo a dirección de "Touqueira". 

A información proporcionada está no libro As bandas de música de Cerdedo do autor Manuel Campos. Este libro ofrece unha investigación detallada sobre a historia e o desenvolvemento das bandas de música en Cerdedo, incluíndo información sobre músicos destacados e a súa contribución ao panorama musical local.